هوش مصنوعی:
شاعر در این متن از شب و روز و ارتباط آن‌ها با معشوق سخن می‌گوید. او شب را به روز تبدیل می‌کند و از تاریکی و درازی شب (که به زلف معشوق تشبیه شده) سخن می‌گوید.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عاشقانه و استفاده از تشبیهات پیچیده است که درک آن‌ها ممکن است برای سنین پایین‌تر دشوار باشد. همچنین، این نوع شعر کلاسیک معمولاً برای مخاطبان با سطح درک ادبی بالاتر مناسب است.
رباعی شمارهٔ ۱۰۷
بس شب که به روز بردم، ای شمع طراز
باشد که شبی روز کنم با تو به راز
شد بی‌شب زلف و روز رخسار تو باز
روزم چو شب زلف تو تاریک و دراز
باشد که شبی روز کنم با تو به راز
شد بی‌شب زلف و روز رخسار تو باز
روزم چو شب زلف تو تاریک و دراز
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:رباعی شمارهٔ ۱۰۶
گوهر بعدی:رباعی شمارهٔ ۱۰۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
