هوش مصنوعی:
شاعر از آب روان می‌گوید که ابتدا صاف و آرام بود و دست نوازشگر او را می‌بوسید، اما اکنون که نشانه‌های سرکشی و کج‌روی در آن دیده، آن را رها کرده تا بر سنگ‌ها بکوبد.
رده سنی:
14+
متن دارای مفاهیم تمثیلی و انتزاعی است که درک آن به بلوغ فکری و تجربه‌ی بیشتری نیاز دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده مانند 'بوسیدن دست' و 'کج‌روی' برای مخاطبان کم‌سن‌وسال ناملموس است.
رباعی شمارهٔ ۱۱۷
کرد از دل صافی برت این آب درنگ
تا دست تو بوسد چو بدو یازی چنگ
اکنون که نشان کژروی دیدی ازو
بگذاشته‌ای که می‌زند بر سر سنگ
تا دست تو بوسد چو بدو یازی چنگ
اکنون که نشان کژروی دیدی ازو
بگذاشته‌ای که می‌زند بر سر سنگ
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:رباعی شمارهٔ ۱۱۶
گوهر بعدی:رباعی شمارهٔ ۱۱۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
