هوش مصنوعی:
شاعر از غم و ناخوشی خود می‌گوید و از معشوق طلب آتش (احتمالاً برای سوزاندن غم) و مفرش (محل آرامش) می‌کند. همچنین از معشوق زمان خوشی و شادی طلب می‌کند.
رده سنی:
15+
مفاهیم عمیق عاشقانه و غم‌انگیز در شعر وجود دارد که درک آن برای کودکان دشوار است. همچنین استفاده از استعاره‌هایی مانند «آتش» و «مفرش» نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.
رباعی شمارهٔ ۱۱۳۲
از سوز غم تو آتش میطلبم
وز خاک در تو مفرشی میطلبم
از ناخوشی خویش به جان آمده‌ام
از حضرت تو وقت خوشی میطلبم
وز خاک در تو مفرشی میطلبم
از ناخوشی خویش به جان آمده‌ام
از حضرت تو وقت خوشی میطلبم
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:رباعی شمارهٔ ۱۱۳۱
گوهر بعدی:رباعی شمارهٔ ۱۱۳۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
