هوش مصنوعی:
در این متن، شاعر به قاصد جان خود خطاب می‌کند و بیان می‌کند که بدون او، جهان ارزشی ندارد و همه چیز بی‌معناست. او تأکید می‌کند که تنها وجود قاصد است که به جهان معنا می‌بخشد.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق عاشقانه و عرفانی است که درک آن ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد. همچنین، استفاده از زبان و اصطلاحات ادبی کلاسیک نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی دارد.
رباعی شمارهٔ ۱۷۴۹
ای قاصد جان من به جان میارزی
جان خود چه بود هر دو جهان میارزی
این عالم کهنه آن ندارد بی‌تو
آن از تو ذلب کنم که آن میارزی
جان خود چه بود هر دو جهان میارزی
این عالم کهنه آن ندارد بی‌تو
آن از تو ذلب کنم که آن میارزی
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:رباعی شمارهٔ ۱۷۴۸
گوهر بعدی:رباعی شمارهٔ ۱۷۵۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
