هوش مصنوعی:
این متن شعری عرفانی است که در آن شاعر به مخاطب خود (که احتمالاً معشوق یا خداوند است) می‌گوید که او جان و روشن‌بخش زندگی‌اش شده است. شاعر از تأثیر عمیق این وجود در قلب و ذهن خود سخن می‌گوید، گویی که این وجود در دلش ترانه می‌سراید و در سرش مانند باده به رقص درآمده است.
رده سنی:
15+
مفاهیم عمیق عرفانی و استفاده از استعاره‌هایی مانند 'باده' ممکن است برای مخاطبان زیر 15 سال قابل درک نباشد. همچنین، درک کامل این شعر نیاز به آشنایی با ادبیات و اصطلاحات عرفانی دارد که معمولاً در سنین بالاتر حاصل می‌شود.
رباعی شمارهٔ ۱۷۷۰
ای آنکه تو جان بنده را جان شده‌ای
در ظلمت کفر شمع ایمان شده‌ای
اندر دل من ترانه‌گویان شده‌ای
واندر سر من چو باده رقصان شده‌ای
در ظلمت کفر شمع ایمان شده‌ای
اندر دل من ترانه‌گویان شده‌ای
واندر سر من چو باده رقصان شده‌ای
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:رباعی شمارهٔ ۱۷۶۹
گوهر بعدی:رباعی شمارهٔ ۱۷۷۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
