هوش مصنوعی:
شاعر در این متن از احساس ناامیدی و وابستگی شدید به معشوق سخن می‌گوید. او از معشوق می‌خواهد که به حالش رسیدگی کند و او را به دیگری حواله ندهد، زیرا تنها تکیه‌گاهش معشوق است. شاعر معشوق را صاحب عطا و غلب می‌داند و خود را کاملاً به او می‌سپارد.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عاطفی عمیق و وابستگی عاشقانه است که درک آن برای سنین پایین‌تر ممکن است دشوار باشد. همچنین، استفاده از اصطلاحات و تشبیهات ادبی کلاسیک نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی دارد.
تکه ۴۶
نظری فگن به حالم که ز دست رفت کارم
به کسم مکن حواله که به جز تو کس ندارم
تو چو صاحب عطایی طلب منست از تو
چو تو غالبی بهر کس به تو خویش می‌سپارم
به کسم مکن حواله که به جز تو کس ندارم
تو چو صاحب عطایی طلب منست از تو
چو تو غالبی بهر کس به تو خویش می‌سپارم
وزن: فعلات فاعلاتن فعلات فاعلاتن (رمل مثمن مشکول)
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:تکه ۴۵
گوهر بعدی:تکه ۴۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
