برون شد ابلهی با شمع از در
بدید از چرخ خورشید منور

ز جهل خود چنان پنداشت جاوید
که بی این شمع نتوان دید خورشید

بدو بشناس او را و فنا شو
در آن عین فنا عین بقا شو

تو باقی گردی ار گردی تو فانی
تو مانی جمله گر بی تو تو مانی