هوش مصنوعی:
این متن شعری است که به بیان تأثیرات فصل‌ها بر طبیعت و زندگی انسان می‌پردازد. شاعر از بهار به عنوان فصل بخشش و زایش یاد می‌کند و تأکید می‌کند که هر درخت و باغی در بهار به ارزش واقعی خود می‌رسد. همچنین، شاعر به اهمیت حسن و جمال و تأثیر آن بر زندگی انسان اشاره می‌کند و از نیک‌بختی و عاقبت خوب کسانی که به درگاه خداوند سجده می‌کنند، سخن می‌گوید. در نهایت، شاعر از یادآوری جفاها و تأثیر منفی آن بر مسیر زندگی هشدار می‌دهد.
رده سنی:
15+
این متن دارای مفاهیم فلسفی و اخلاقی است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و تجربه زندگی دارد. همچنین، برخی از مفاهیم مانند جفا و عاقبت نیک ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد.
غزل شمارهٔ ۷۵۶
عِلَّتی باشد که آن اَنْدَر بهاران بَد شود
گَر زمستانْ بَد بُوَد اَنْدَر بهاران صد شود
بر بهارِ جانْ فَزا زِنهار تو جُرمی مَنِه
عِلَّتِ ناصورِ تو گَر زان که گُرگ و دَد شود
هر درخت و باغ را داده بهاران بَخششی
هر درختِ تَلْخ و شیرین آنچه می‌اَرْزَد شود
ای برادر از رَهی این یک سُخَن را گوش دار
هر نَباتی این نَیَرزَد آن که چون سَر زد شود
از هزاران آبِ شَهوت ناگهان آبی بُوَد
کَزْ خَمیرشْ صورتِ حُسن و جَمال و خَد شود
وان گَهْ آن حُسن و جَمالان خَرج گردد صد هزار
تا یکی را خود از آنها دولتی باشد شود
نیک بَختانْ در جهان بسیار آیند و رَوَند
لیک بر دَرگاهِ شَمسُ الدّین نباید رَد شود
هر کِه او یک سَجده کَردَش گَر چه کَردَش از نِفاق
در دو عالَمْ عاقِبَت او خاصهٔ ایزَد شود
از جَفاها یادْ ماوَر ای حَریفِ باوَفا
زان که یادِ آن جَفاها در رَهِ تو سَد شود
گَر زمستانْ بَد بُوَد اَنْدَر بهاران صد شود
بر بهارِ جانْ فَزا زِنهار تو جُرمی مَنِه
عِلَّتِ ناصورِ تو گَر زان که گُرگ و دَد شود
هر درخت و باغ را داده بهاران بَخششی
هر درختِ تَلْخ و شیرین آنچه می‌اَرْزَد شود
ای برادر از رَهی این یک سُخَن را گوش دار
هر نَباتی این نَیَرزَد آن که چون سَر زد شود
از هزاران آبِ شَهوت ناگهان آبی بُوَد
کَزْ خَمیرشْ صورتِ حُسن و جَمال و خَد شود
وان گَهْ آن حُسن و جَمالان خَرج گردد صد هزار
تا یکی را خود از آنها دولتی باشد شود
نیک بَختانْ در جهان بسیار آیند و رَوَند
لیک بر دَرگاهِ شَمسُ الدّین نباید رَد شود
هر کِه او یک سَجده کَردَش گَر چه کَردَش از نِفاق
در دو عالَمْ عاقِبَت او خاصهٔ ایزَد شود
از جَفاها یادْ ماوَر ای حَریفِ باوَفا
زان که یادِ آن جَفاها در رَهِ تو سَد شود
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۷۵۵
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۷۵۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
