هوش مصنوعی:
شاعر در این متن از تنهایی و ناشناخته ماندن رازهای درونی خود سخن می‌گوید و با وجود حضور معشوق، خود را غایب و سرگردان می‌بیند. او از معشوق می‌پرسد که در نبودش به چه کسی پناه ببرد.
رده سنی:
15+
مفاهیم عمیق عرفانی و احساسی موجود در متن ممکن است برای مخاطبان زیر 15 سال سنگین یا نامفهوم باشد. درک این شعر نیاز به بلوغ عاطفی و شناختی دارد.
شمارهٔ ۵۱
چون نیست کسی در دو جهان دمسازت
کس نتواند شناخت هرگز رازت
در حاضریت ز خویش غایب شدهام
ای حاضر غایب! ز که جویم بازت
کس نتواند شناخت هرگز رازت
در حاضریت ز خویش غایب شدهام
ای حاضر غایب! ز که جویم بازت
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۵۰
گوهر بعدی:شمارهٔ ۵۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
