هوش مصنوعی: شاعر از ناامیدی و اشتباه خود در ارزیابی ارزش‌ها می‌گوید. او فکر می‌کرد آزاد و ثروتمند است، اما در نهایت متوجه شد آنچه ارزشمند می‌پنداشت، بی‌ارزش بوده است.
رده سنی: 15+ مفاهیم عمیق عرفانی و ناامیدی در شعر ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، درک مفهوم ارزش‌های واقعی در مقابل ارزش‌های پنداشته نیاز به تجربه و بلوغ فکری دارد.

شمارهٔ ۳۳

بیچاره دلم که خویش حُرْ میپنداشت
با دست تهی کیسهٔ پر میپنداشت

بسیار دُر افشاند ولیکن چو بدید
جز مُهره نبود آنچه دُر میپنداشت
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.