هوش مصنوعی:
شاعر در این ابیات از ناپایداری و بی‌وفایی دنیا سخن می‌گوید و احساس غربت و بی‌پناهی خود را در این جهان بیان می‌کند. او دنیا را به خانه‌ای تاریک و نامأنوس تشبیه می‌کند و از کمبودهای آن می‌نالد.
رده سنی:
15+
مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی موجود در شعر ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. همچنین، لحن غمگین و نگاه انتقادی به دنیا نیاز به بلوغ فکری دارد.
شمارهٔ ۶۴
رفتم که بنای عمر نامحکم بود
وین تیره سرای، سخت نامحرم بود
پندار که سوزنی ز عیسی گم گشت
و انگار که ارزنی ز دنیا کم بود
وین تیره سرای، سخت نامحرم بود
پندار که سوزنی ز عیسی گم گشت
و انگار که ارزنی ز دنیا کم بود
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۶۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۶۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
