هوش مصنوعی:
در این شعر، شاعر زیبایی چهره‌ی معشوق را با ماه و خورشید مقایسه می‌کند و بیان می‌کند که حتی ماه و خورشید نیز در برابر زیبایی معشوق کم‌می‌آورند. ماه قطره‌ای از آب روی معشوق را ندارد و خورشید که تمام جهان را روشن می‌کند، از تاب نگاه کردن به روی معشوق زرد می‌شود.
رده سنی:
12+
این شعر حاوی مضامین عاشقانه‌ی کلاسیک است و درک آن نیاز به سطحی از بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات دارد. برای کودکان زیر 12 سال ممکن است قابل درک نباشد.
شمارهٔ ۱۲
چون ماه، به قطع، آب روی تو نداشت
یک ذرّه ز آفتاب روی تو نداشت
خورشید که جملهٔ جهان روشن از اوست
شد زرد از آنکه تابِ روی تو نداشت
یک ذرّه ز آفتاب روی تو نداشت
خورشید که جملهٔ جهان روشن از اوست
شد زرد از آنکه تابِ روی تو نداشت
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
