هوش مصنوعی:
شاعر در این متن بیان می‌کند که حاضر است در راه عشق، بزرگی و شرافت خود را به خردی و زردی (ضعف و پیری) بدهد. همچنین، به دلیل نداشتن صافی در دین، سجاده‌اش را به دُردی (شراب) می‌دهد. این ابیات نشان‌دهنده‌ی فداکاری در عشق و شاید نوعی بی‌اعتنایی به ظواهر دینی است.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عرفانی و پیچیده‌ای مانند فداکاری در عشق و اشاره‌های غیرمستقیم به مسائل دینی و معنوی است که درک آن برای مخاطبان زیر 16 سال ممکن است دشوار باشد. همچنین، اشاره به 'دُردی' (شراب) ممکن است نیاز به توضیح بیشتری برای مخاطبان جوان‌تر داشته باشد.
شمارهٔ ۱۰
در عشق بزرگیم به خردی بدهم
وین سرخی روی خود به زردی بدهم
از صافی دین چو قطرهای نیست مرا
سجّاده گرو کنم به دُردی بدهم
وین سرخی روی خود به زردی بدهم
از صافی دین چو قطرهای نیست مرا
سجّاده گرو کنم به دُردی بدهم
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
