هوش مصنوعی:
گل از زیبایی و لطافت خود می‌گوید، اما در عین حال از درد و رنجی که تحمل می‌کند (مانند خارها) شکایت دارد. این متن بیانگر دوگانگی بین زیبایی و رنج در زندگی است.
رده سنی:
12+
متن دارای مفاهیم نمادین و فلسفی است که درک آن برای کودکان دشوار است. نوجوانان و بزرگسالان بهتر می‌توانند معنای عمیق تر آن را درک کنند.
شمارهٔ ۱۷
گل گفت که تا روی گشادند مرا
هم بر سر پای سر بدادند مرا
هر چند لطیفِ عالمم میخوانند
بنگر تو که چه خار نهادند مرا
هم بر سر پای سر بدادند مرا
هر چند لطیفِ عالمم میخوانند
بنگر تو که چه خار نهادند مرا
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
