هوش مصنوعی:
شاعر در این بیت‌ها از درد فراق و سوختن دل در غیبت معشوق می‌گوید و احساس شرم و ذلت خود را بیان می‌کند. او خود را به شمعی تشبیه می‌کند که در آتش عشق می‌سوزد و آب می‌شود.
رده سنی:
16+
متن حاوی مفاهیم عاطفی عمیق و استعاره‌های شاعرانه است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، پرداختن به موضوعاتی مانند درد فراق و سوختن عاشقانه نیاز به بلوغ فکری دارد.
شمارهٔ ۱۹
آن دل که چو موم نرمم آمدبی تو
از بس که بسوخت شرمم آمد بی تو
تادیدهام از دور تُرا شمع توام
زان در دهن آب گرمم آمد بی تو
از بس که بسوخت شرمم آمد بی تو
تادیدهام از دور تُرا شمع توام
زان در دهن آب گرمم آمد بی تو
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۸
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
