هوش مصنوعی:
شاعر در این شعر از غم و اندوهی می‌گوید که چنان شدید است که جسم و جوهر را از بین می‌برد. راه و رهرو و رهبر همه محو می‌شوند و شاعر مانند شمعی است که با سوختن و رسیدن به پایان راه، سرش (وجودش) از بین می‌رود.
رده سنی:
16+
متن دارای مضامین عمیق عرفانی و عاشقانه است که درک آن به بلوغ فکری و تجربه‌ی احساسی بیشتری نیاز دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و نمادهای پیچیده مانند «شمع» و «راه» برای نوجوانان کم‌سن‌تر ممکن است دشوار باشد.
شمارهٔ ۲۰
در راه غمِ تو جسم و جوهر بنماند
ره محو شد و رهرو و رهبر بنماند
من راه چگونه گیرم از سرکه چو شمع
تا راه به پای برده شد سر بنماند
ره محو شد و رهرو و رهبر بنماند
من راه چگونه گیرم از سرکه چو شمع
تا راه به پای برده شد سر بنماند
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
