هوش مصنوعی:
در این متن، شمع به عنوان نماد نور و گرما توصیف شده است که پروانه‌های بسیاری را به سوی خود جذب کرده و می‌سوزاند. شاعر از شمع می‌پرسد که این گرمای شدید را از کجا آورده است و تأکید می‌کند که هیچ‌کس گرم‌دماغ‌تر از او ندیده است.
رده سنی:
12+
متن دارای مفاهیم نمادین و عرفانی است که ممکن است برای کودکان کم‌سال قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از واژه‌هایی مانند 'گرم‌دماغی' نیاز به سطحی از بلوغ فکری برای درک عمیق‌تر معانی دارد.
شمارهٔ ۱۱۰
ای شمعِ جهان فروز! در هر نفسی
از پرتو تو بسوخت پروانه بسی
این گرمْ دماغی از کجا آوردی
کس گرمْ دماغ تر ندید از تو کسی
از پرتو تو بسوخت پروانه بسی
این گرمْ دماغی از کجا آوردی
کس گرمْ دماغ تر ندید از تو کسی
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۰۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۱۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
