هوش مصنوعی:
متن درباره فردی دیوانه و بیدل است که از گرسنگی می‌گرید. وقتی از او پرسیده می‌شود چرا گریه میکند، پاسخ می‌دهد که چگونه نگرید در حالی که گرسنه است. سپس اشاره میکند که حتی اگر کسی به او نان دهد، باز هم از گرسنگی می‌گرید، زیرا گرسنگی او را آزار می‌دهد. در نهایت، او تصمیم می‌گیرد همچون ابر بهاری بگرید تا شاید آرامش یابد.
رده سنی:
14+
متن دارای مفاهیم عمیق عاطفی و اجتماعی مانند فقر و رنج است که ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. همچنین، زبان و ساختار شعر ممکن است برای سنین پایین پیچیده باشد.
الحكایة و التمثیل
میگریست آن بیدل دیوانه زار
آن یکی گفتش چرائی اشکبار
گفت گیرم میشکیبم برهنه
چون نگریم زانکه هستم گرسنه
گفت اگرچه میکند نانت هوس
چون زگرسنگی بگرید چون تو کس
گفت آخر چون نگریم ده تنه
کاو ازان دارد چنینم گرسنه
تا بگریم همچو ابر نوبهار
لاجرم میگریم اکنون زار زار
آن یکی گفتش چرائی اشکبار
گفت گیرم میشکیبم برهنه
چون نگریم زانکه هستم گرسنه
گفت اگرچه میکند نانت هوس
چون زگرسنگی بگرید چون تو کس
گفت آخر چون نگریم ده تنه
کاو ازان دارد چنینم گرسنه
تا بگریم همچو ابر نوبهار
لاجرم میگریم اکنون زار زار
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب: مثنوی
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:الحكایة و التمثیل
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
