هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و عرفانی، زیبایی و جذابیت معشوق را با تصاویر پرتکرار از طبیعت و عناصر عالم مقایسه می‌کند. شاعر در هر بیت، جنبه‌ای از عشق و زیبایی معشوق را با عناصر مختلف جهان مانند نور، آب، گل، بلبل و حتی ادیان مختلف پیوند می‌زند. او تمام جهان را بازتابی از معشوق می‌داند و عشق را به عنوان نیروی محرکه‌ی عالم توصیف می‌کند.
رده سنی: 16+ مفاهیم عرفانی و استعاره‌های پیچیده‌ی موجود در شعر ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی از اشارات عرفانی نیاز به دانش ادبی و فلسفی پایه دارد که معمولاً در سنین بالاتر کسب می‌شود.

غزل شمارهٔ ۶۵۶

حسن رخ مه رویان از روی تو می‌بینم
دلجوئی دلداران از خوی تو می‌بینم

هرجا که بود نوری از پرتو روی تست
هر جا که بود آبی از جوی تو می‌بینم

چشم خوش خوبان را بیمار تو می‌دانم
محراب دو عالم را ابروی تو می‌بینم

گبر و مغ و ترسا را جویای تو می‌بینم
روی همه عالم را واسوی تو می‌بینم

بلبل بگلستانها از بهر تو می‌نالد
بوی گل و ریحانها از بوی تو می‌بینم

تشویش دل درهم از زلف تو می‌دانم
اسباب پریشانی گیسوی تو می‌بینم

عاشق سر کو گردد من گرد جهان گردم
چون جمله عالم را من کوی تو می‌بینم

املاک و لطایف را چوگان تو می‌دانم
افلاک و عناصر را من کوی تو می‌بینم

اندر دل هر ذره خورشید جهان تابیست
من تابش آن خورشید از روی تو می‌بینم

این عالم فانی را هر دم ز تو، نو از نو
من کهنه نمی‌بینم من نوی تو می‌بینم

از هیچ صدائی من جز حرف تو نشنیدم
هیهات دل هرکس یا هوی تو می‌بینم

در بحر محیط عشق شد غرق وجود فیض
وین چشم گهر بارش واسوی تو می‌بینم
وزن: مفعول مفاعیلن مفعول مفاعیلن (هزج مثمن اخرب)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۲
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۶۵۵
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۶۵۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.