هوش مصنوعی: متن بالا یک شعر عرفانی و عاشقانه است که در آن شاعر به بیان احساسات عمیق خود نسبت به معشوق (که می‌تواند معشوق زمینی یا الهی باشد) می‌پردازد. او از وابستگی شدید خود به معشوق، نیاز به رهایی از هوس‌های دنیوی و آرزوی رسیدن به تقوا و عشق حقیقی سخن می‌گوید. همچنین، شاعر به مفاهیمی مانند فداکاری، عشق بی‌پایان و نیاز به راهنمایی الهی اشاره می‌کند.
رده سنی: 16+ متن دارای مضامین عمیق عرفانی و عاشقانه است که درک آن‌ها نیاز به بلوغ فکری و تجربه زندگی دارد. همچنین، برخی از مفاهیم مانند فداکاری و عشق بی‌نهایت ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد.

غزل شمارهٔ ۸۹۸

رو بر در تو آریم رانی و گر نوازی
جز تو کسی نداریم سازی و گر نسازی

ای چاره ساز هر چند سازی تو چاره ما
دیگر بتو گرائیم از بهر چاره سازی

از تو شویم‌آباد وز تو شویم ویران
شرمنده‌ایم تا کی ویران کنیم و سازی

خواهد دلم بهر دم جانی کند فدایت
کو جان بی‌نهایت عمری بدین درازی

تا چند شویم از خود آلایش هوسها
یارب لباس تقوی کی میشود نمازی

هرکس گرفته یاری ما و خیال جانان
هر کس بفکر کاری مائیم و عشقبازی

چون رو نهد بمیدان در کف گرفته چوگان
از ما فکندن سر از دوست گوی بازی

بر پای او نهد سر جویای سر بلندی
بر خاک او نهد رو خواهان سر فرازی

عمر دراز باید تا صرف عشق گردد
برفیض مرحمت کن یا رب بجان درازی
وزن: مفعول فاعلاتن مفعول فاعلاتن (مضارع مثمن اخرب)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۸۹۷
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۸۹۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.