هوش مصنوعی: این متن شعری است که در آن شاعر به ستایش و مدح یک شخصیت بزرگ می‌پردازد و از عظمت و بخشندگی او سخن می‌گوید. همچنین، شاعر به ناتوانی خود در رسیدن به مقام آن شخصیت و نرسیدن برخی چیزها به او اشاره می‌کند.
رده سنی: 15+ این متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و ادبی است که درک آن به دانش زبانی و تجربه‌ی ادبی نیاز دارد. همچنین، برخی از اصطلاحات و تشبیهات به‌کاررفته ممکن است برای کودکان قابل‌درک نباشد.

قطعه شمارهٔ ۹۵

ایا سحاب نوالی که از صریر قلم
به گوش صامعه جز مدحت شما نرسید

به بوی خلق خوشت بح کاروان نسیم
سحرگه از طرف تبت و خطا نرسید

نماند در همه آفاق ذره‌ای که درو
ز آفتاب دلت پرتو عطا نرسید

به گرد گرد سمندت براق جمشیدی
اگر چه بود جهان گرد و باد پا نرسید

قدر ز اطلس سبز فلک قبایی دوخت
ولی به قد بزرگی تو فرا نرسید

خدا یگانا در غیبت آنچه فرمودی
به ما رسید هماندم ولی به ما نرسید

چرا قضیه اسبی که میر با بنده
روانه کرد فرومانده و هیچ جا نرسید

سمند سرکش تند تو از طریق وفا
به من پیاده بی‌دست و به چار پا نرسید

دعای من چون به تو می‌رسد دگر سهل است
اگر من ز تو زنجیری رسید یا نرسید
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:قطعه شمارهٔ ۹۴
گوهر بعدی:قطعه شمارهٔ ۹۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.