هوش مصنوعی: در این متن شاعر از قدرت و عظمت خداوند و سلطانی که سایه‌اش بر زمین گسترده شده است، سخن می‌گوید. او با استفاده از تصاویر شعری مانند نور و سایه، چتر سلطنت، و فلک، برتری و جایگاه والای این سلطان را توصیف می‌کند. همچنین، فلک را به دلیل بلندی قد و ابروی بتان مورد خطاب قرار می‌دهد و از او می‌خواهد که از جایگاه خود پایین بیاید زیرا سایه چتر سلطان برتر از اوست. در پایان، فلک دلیل بلندی خود را این می‌داند که او ابرو و سلطان چشم جهان است.
رده سنی: 16+ این متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال دشوار است. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و تشبیهات پیچیده نیاز به سطحی از بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات کلاسیک فارسی دارد.

بخش ۱۱ - قطعه

سحرگاه ازل کز پرده عرض
قضا می‌داد نور و سایه را عرض

قدر بنوشت بر اطراف چترش
که السلطان ضل الله فی الارض

خرد گرد فلک چندانکه گردید
کسی بالاتر از چترش نمی‌دید

فلک را گفت بردی ای کمان قد
چو ابروی بتان پیشانی از حد

تنزل کن ز جای خویش زیرا
که ضل چتر سلطانیت اینجا

چرا بالا نشستی گفت از آن رو
که او چشم جهانست و من ابرو
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:بخش ۱۰ - قطعه
گوهر بعدی:بخش ۱۲ - قطعه
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.