هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و غمگین، از درد عشق و فراق می‌گوید. شاعر از یار دوری می‌کند که مانند خورشید و ماه است، اما به او بی‌اعتنایی می‌کند. او از غم و اندوه خود می‌نالد و آرزوی دیدار و محبت معشوق را دارد. تصاویری مانند سرو، غنچه، و شقایق برای توصیف معشوق و احساسات شاعر به کار رفته‌اند.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مضامین عاشقانه و احساسی عمیق است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، برخی از مفاهیم مانند درد فراق و اندوه نیاز به بلوغ عاطفی دارد.

ماه قدح پوش

هوشم ربوده ماه قدح نوشی
خورشید روی زهره بناگوشی

زنجیر دل ز جعد سیه سازی
گلبرگ تر به مشک سیه پوشی

از غم بسان سوزن زرینم
در آرزوی سیم بر و دوشی

خون جگر به ساغر من کرده
ساغر ز دست مدعیان نوشی

بینم بلا ز نرگس بیماری
دارم فغان ز غنچه خاموشی

دردا که نیست ز آن بت نوشین لب
ما را نه بوسه ای و نه آغوشی
بالای او به سرو سهی ماند
مژگان او بخت رهی ماند

ای مشکبو نسیم صبحگاهی
از من بگو بدان مه خرگاهی

آه و فغان من به قلک برشد
سنگین دلت نیافته آگاهی

با آهنین دل تو چه داند کرد؟
آه شب و فغان سحرگاهی

ای همنشین بیهوده گو تا چند
جان مرا به خیره همی کاهی؟

راحت ز جان خسته چه می جویی؟
طاقت ز مرغ بسته چه میخواهی؟
بینی گر آن دو برگ شقایق را
دانی بلای خاطر عاشق را
وزن: مفعول فاعلات مفاعیلن (مضارع مسدس اخرب مکفوف)
قالب: ترکیب بند
تعداد ابیات: ۱۳
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:سایهٔ گیسو
گوهر بعدی:باده فروش
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.