هوش مصنوعی:
این متن شعری است که درباره‌ی فضیلت‌های اخلاقی و خطرات دوستی با افراد ناشایست صحبت می‌کند. شاعر تأکید می‌کند که مهربانی و مروت ارزشمندند، اما گاهی این فضیلت‌ها می‌توانند باعث دشمنی افراد پست شوند. همچنین، هشدار می‌دهد که ارتباط با افراد شرور می‌تواند انسان را به تباهی بکشاند و توصیه می‌کند که برای حفظ ارزش‌های خود، بهتر است در تنهایی زندگی کرد.
رده سنی:
15+
مفاهیم عمیق اخلاقی و استفاده از استعاره‌های پیچیده در شعر ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. همچنین، برخی مضامین مانند دشمنی و تباهی نیاز به درک بالاتری از زندگی و روابط اجتماعی دارند.
پاداش نیکی
من نگویم ترک آیین مروت کن ولی
این فضیلت با تو خلق سفله را دشمن کند
تار و پودش را ز کین توزی همی خواهند سوخت
هر که همچون شمع بزم دیگران روشن کند
گفت با صاحبدلی مردی که بهمان در نهفت
قصد دارد تا به تیغت سر جدا از تن کند
نیکمردش گفت باور نایدم این گفته ز آنک
من باو نیکی نکردم تا بدی با من کند
میکنند از دشمنی نا دوستان با دوستان
آنچه آتش با گیاه و برق با خرمن کند
دور شو زین مردم نا اهل دور از مردمی
دیو گردد هر که آمیزش به اهریمن کند
منزلت خواهی مکان در کنج تنهایی گزین
گنج گوهر بین که در ویرانه ها مسکن کند
این فضیلت با تو خلق سفله را دشمن کند
تار و پودش را ز کین توزی همی خواهند سوخت
هر که همچون شمع بزم دیگران روشن کند
گفت با صاحبدلی مردی که بهمان در نهفت
قصد دارد تا به تیغت سر جدا از تن کند
نیکمردش گفت باور نایدم این گفته ز آنک
من باو نیکی نکردم تا بدی با من کند
میکنند از دشمنی نا دوستان با دوستان
آنچه آتش با گیاه و برق با خرمن کند
دور شو زین مردم نا اهل دور از مردمی
دیو گردد هر که آمیزش به اهریمن کند
منزلت خواهی مکان در کنج تنهایی گزین
گنج گوهر بین که در ویرانه ها مسکن کند
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:سرنوشت
گوهر بعدی:رازداری
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
