هوش مصنوعی:
این شعر از اقبال لاهوری به مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی می‌پردازد. شاعر از توانایی‌های انسان در تغییر جهان و رهایی از محدودیت‌ها سخن می‌گوید. همچنین، به موضوعات تقدیر، خودشناسی و توانایی‌های نهفته انسان اشاره می‌کند. در نهایت، شاعر از قدرت عشق و اراده انسان در خلق جهان جدیدی صحبت می‌کند.
رده سنی:
16+
مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی موجود در شعر ممکن است برای مخاطبان زیر 16 سال دشوار باشد. درک این متن نیاز به سطحی از بلوغ فکری و آشنایی با مفاهیم انتزاعی دارد.
درون لاله گذر چون صبا توانی کرد
درون لاله گذر چون صبا توانی کرد
بیک نفس گره غنچه وا توانی کرد
حیات چیست جهان را اسیر جان کردن
تو خود اسیر جهانی کجا توانی کرد
مقدر است که مسجود مهر و مه باشی
ولی هنوز ندانی چها توانی کرد
اگر ز میکدهٔ من پیاله ئی گیری
ز مشت خاک جهانی بپا توانی کرد
چسان به سینه چراغی فروختی اقبال
به خویش آنچه توانی به ما توانی کرد
بیک نفس گره غنچه وا توانی کرد
حیات چیست جهان را اسیر جان کردن
تو خود اسیر جهانی کجا توانی کرد
مقدر است که مسجود مهر و مه باشی
ولی هنوز ندانی چها توانی کرد
اگر ز میکدهٔ من پیاله ئی گیری
ز مشت خاک جهانی بپا توانی کرد
چسان به سینه چراغی فروختی اقبال
به خویش آنچه توانی به ما توانی کرد
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:مه و ستاره که در راه شوق هم سفرند
گوهر بعدی:اگر به بحر محبت کرانه می خواهی
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
