هوش مصنوعی: این متن به ستایش عاشقان صادق و زنده‌دل می‌پردازد که برخلاف ریاکاران و منزویان، دل به عشق حقیقی سپرده‌اند. شاعر بر ارزش والای این عاشقان تأکید دارد و آن‌ها را فراتر از قید و بندهای ظاهری مانند مسجد، میخانه و بت‌کده می‌داند. همچنین، به آزادگی و صداقت آن‌ها اشاره می‌کند و از دیگران می‌خواهد که به چشم حقارت به آن‌ها ننگرند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عرفانی و انتقادی است که درک آن‌ها به بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات عرفانی نیاز دارد. همچنین، برخی از اشارات مانند میخانه و صنم‌کده ممکن است برای سنین پایین نامناسب باشد.

غلام زنده دلانم که عاشق سره اند

غلام زنده دلانم که عاشق سره اند
نه خانقاه نشینان که دل بکس ندهند

به آن دلی که برنگ آشنا و بیرنگ است
عیار مسجد و میخانه و صنم کده اند

نگاه از مه و پروین بلند تر دارند
که آشیان بگریبان کهکشان ننهند

برون ز انجمنی در میان انجمنی
بخلوت اند ولی آنچنان که با همه اند

بچشم کم منگر عاشقان صادق را
که این شکسته بهایان متاع قافله اند

به بندگان خط آزادگی رقم کردند
چنانکه شیخ و برهمن شبان بی رمه اند

پیاله گیر که می را حلال می گویند
حدیث اگرچه غریب است راویان ثقه اند
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:خرد از ذوق نگه گرم تماشا بود است
گوهر بعدی:لاله این چمن آلودهٔ رنگ است هنوز
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.