هوش مصنوعی: این شعر از جستجوی انسان برای یافتن خدا سخن می‌گوید، در حالی که خداوند خود در پی انسان است و نشانه‌هایش را در طبیعت و درون ما قرار داده است. شاعر از زیبایی‌های طبیعت مانند لاله، مرغان، و نرگس به عنوان نشانه‌های حضور خدا یاد می‌کند و بیان می‌کند که گوهر زندگی در درون ما پنهان است.
رده سنی: 15+ مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی موجود در شعر ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. نوجوانان و بزرگسالان بهتر می‌توانند با این مضامین ارتباط برقرار کنند و معنای نهفته در آن را درک نمایند.

ما از خدای گم شده‌ایم او به جستجوست

ما از خدای گم شده‌ایم او به جستجوست
چون ما نیازمند و گرفتار آرزوست

گاهی به برگ لاله نویسد پیام خویش
گاهی درون سینه مرغان به های و هوست

در نرگس آرمید که بیند جمال ما
چندان کرشمه دان که نگاهش به گفتگوست

آهی سحر گهی که زند در فراق ما
بیرون و اندرون زبر و زیر و چار سوست

هنگامه بست از پی دیدار خاکئی
نظاره را بهانه تماشای رنگ و بوست

پنهان به ذره ذره و ناآشنا هنوز
پیدا چو ماهتاب و به آغوش کاخ و کوست

در خاکدان ما گهر زندگی گم است
این گوهری که گم شده مائیم یا که اوست
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:درین چمن دل مرغان زمان زمان دگر است
گوهر بعدی:انقلاب! ای انقلاب!
نظرها و حاشیه ها
ناشناس
۱۳۹۹/۳/۸ ۰۹:۵۶

ما از خدای گم شده‌ایم او به جستجوست
چون ما نیازمند و گرفتار آرزوست
این سخن کفرامیز نیست خدا بی نیاز است