۳۱۸ بار خوانده شده

سحرگاهان که روشن شد در و دشت

سحرگاهان که روشن شد در و دشت
صدا زد مرغی از شاخ نخیلی

فروهل خیمه ای فرزند صحرا
که نتوان زیست بی ذوق رحیلی
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:نکو میخوان خط سیمای خود را
گوهر بعدی:عرب را حق دلیل کاروان کرد
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.