هوش مصنوعی:
شاعر در این شعر از درد و رنج انسان‌ها سخن می‌گوید و اشاره می‌کند که دانش و مکتبی که نان و جان مردم را نجات نمی‌دهد، ارزشی ندارد. او از خون‌ریزی و سوزش کهن یاد می‌کند و بر بی‌فایده بودن چنین دانشی تأکید می‌ورزد.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم انتقادی و فلسفی است که درک آن برای سنین پایین‌تر دشوار بوده و ممکن است نیاز به تجربه و شناخت بیشتری از مسائل اجتماعی و انسانی داشته باشد.
نوا از سینه مرغ چمن برد
نوا از سینه مرغ چمن برد
ز خون لالهن سوز کهن برد
به این مکتب ، به این دانش چه نازی
که نان در کف نداد و جان ز تن برد
ز خون لالهن سوز کهن برد
به این مکتب ، به این دانش چه نازی
که نان در کف نداد و جان ز تن برد
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:به پور خویش دین و دانشموز
گوهر بعدی:خدایا وقتن درویش خوش باد
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
