هوش مصنوعی: این متن شعری است که به بیان دردها و رنج‌های عاطفی و روحی می‌پردازد. شاعر از ناله‌های درونی، رنج‌های عشق، و ناتوانی در کنترل احساسات سخن می‌گوید. همچنین، به موضوعاتی مانند شکست، ناامیدی، و تلاش برای یافتن آرامش اشاره می‌کند.
رده سنی: 16+ متن دارای مضامین عمیق عاطفی و فلسفی است که ممکن است برای نوجوانان و بزرگسالان قابل درک باشد. همچنین، برخی از مفاهیم مانند رنج و ناامیدی نیاز به بلوغ فکری برای درک بهتر دارند.

غزل شمارهٔ ۹۲۷

دب چه چاره‌کند چون فضول افتد
بجای عذر دل آورده‌ام قبول افتد

به خاک خفت درتن ره هزار قافله اشک
مبادکس به غبار دل ملول افتد

ترحم است برآن طایر شکسته قفس
که همچو شمع پرافشانی‌اش به نول افتد

ستم به وجد دل از ضبط ناله نتوان کرد
چو نغمه ختم شود ضرب بر اصول افتد

به‌کارگاه هوس از ستم شریکی چند
قیامت است‌که آتش به دشت غول افتد

ز آب دیده گرفتم عیار شیب و شباب
که هر چه ‌گل ‌کند از ابر بر فصول افتد

خرد ودیعت اوهام برنمی‌دارد
به رنج بار امانت مگر جهول افتد

چو موج ‌گوهرم از دل ‌گذشتن آسان نیست
چو رشته خورد گره‌ کوتهی به طول افتد

سری کشیده‌ای آمادهٔ گریبان باش
به پایه‌ای نرسیدی که بی‌نزول افتد

مباز بیدل از اوهام نقد استغنا
مرادکوکه‌کسی در غم حصول افتد
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۹۲۶
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۹۲۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.