هوش مصنوعی: این شعر از بیدل دهلوی به موضوعاتی مانند غرور، قدرت، عشق، طبیعت و هشدار درباره‌ی گمراهی می‌پردازد. شاعر از تضادهای زندگی، مانند بهشت و جهنم، و همچنین از امید و ناامیدی سخن می‌گوید. همچنین، تأکید بر هوشیاری و آگاهی در برابر فریب‌های جهان دارد.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی موجود در شعر ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد. همچنین، برخی از اشارات به تضادهای زندگی و هشدارهای اخلاقی نیاز به درک بالاتری از تجربه‌ی زندگی دارد.

غزل شمارهٔ ۱۰۴۴

غرور قدرت اگر بازوی خمی دارد
به ملک بی‌خللی خاتم جمی دارد

گذشتن از سر جرأت‌ کمال غیرت ماست
نفس تبسم تیغ تنک دمی دارد

ز انفعال مآل طرب مبان ایمن
حذرکه خندهٔ این صبح شبنمی دارد

مگر ز عالم اضداد بگذری ورنه
بهشت هم به مقابل جهنمی دارد

گر از حقیقت این انجمن خبرگیری
همین غم است‌ که تخمیر بی‌غمی دارد

خطا به‌گردن مستان نمی‌توان بستن
طریق بیخبری لغزش‌ کمی دارد

ورق سیه نکنی‌، سر نپیچی از تسلیم
به هوش باش‌ که خط جبین نمی دارد

ز جوش لاله ‌رخان پرکنید آغوشم
به قدر حوصله هر زخم‌، مرهمی دارد

نسیم مژدهٔ وصل‌که می‌دهد امروز
چو غنچه تنگی از آغوش من رمی دارد

چه رنگها که نبستیم در بهار خیال
طبیعت پر طاووس‌، عالمی دارد

مباش غافل ارشاد گمرهی بیدل
جهان غول به هر دشت آدمی دارد
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۰۴۳
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۰۴۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.