هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و عرفانی از حافظ، با استفاده از تصاویر زیبا و استعاره‌های غنی، به موضوعاتی مانند عشق، شراب، طبیعت و رنج‌های عاشقانه می‌پردازد. شاعر از معشوق، می‌نوشی و زیبایی‌های طبیعت سخن می‌گوید و در عین حال از بی‌وفایی و رنج‌های عشق شکایت می‌کند.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مضامین عاشقانه و عرفانی است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، اشاره‌هایی به مصرف شراب وجود دارد که مناسب گروه‌های سنی پایین نیست.

قصیدهٔ شمارهٔ ۲۷۹ - بر سبیل تغزل و ترکیب‌بند گوید

گر خضر دهد آب بقایت به زمستان
مستان بستان جام می از ساقی مستان

بستان به شبستان قدح از دست نگارین
کز روی دلارا شکند رونق بستان

ترکی‌که به خوناب جگر دارد معجون
در هر نظری اشک تر زهدپرستان

لعل لب دلدار گز و خون رزان مز
در خرقهٔ سنجاب خز و کنج شبستان

درکش می چون خون سیاووش به بهمن
کز نیرویش از دست رود رستم دستان

خمر عنبی خواهم و بستانی کاو را
نارنج غیب سیب زنخ نار دو پستان

اینست علاج دل بیمار طبیبا
سودم ندهد شیرهٔ عناب و سپستان

چون بادهٔ ‌گلگون بودت‌ گو نبود گل
فرخنده بهارست به میخواره زمستان

خستی دلم ای دوست به دستگان نگارین
دستان تو ای بس‌که بگویند به دستان
بیرحمی و یک ذره وفا در دل تو نیست
تخمیست مروت ‌که در آب و گل تو نیست
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: ترکیب بند
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:قصیدهٔ شمارهٔ ۲۷۸ - د‌ر ستایش صدر اعظم در باب فتنهٔ باب گوید
گوهر بعدی:قصیدهٔ شمارهٔ ۲۸۰ - در مدح د‌و شاهزاد‌هٔ آزاده محمد قلی میرزا الملقب به ملک‌آرا و شجاع السلطنهٔ مغفور طاب الله ثرا هما فرماید
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.