هوش مصنوعی: این متن شعری عرفانی و اخلاقی است که درباره‌ی موضوعاتی مانند توبه، وصال، حقیقت، خواب، دوستی و عشق صحبت می‌کند. شاعر از تجربیات درونی خود می‌گوید و مخاطب را به تفکر و تأمل دعوت می‌کند.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیم عمیق عرفانی و اخلاقی است که برای درک کامل آن، مخاطب نیاز به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد. همچنین، برخی از مفاهیم مانند توبه و وصال ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد.

غزل شمارهٔ ۱۰۹

یک شمه ز اصلاح می ناب گفتنی است
با زاهدان سرودی ازین باب گفتنی است

هزگز شکست توبه ملولم نداشته است
این نکته در میانه ی اصحاب گفتنی است

ای مردم وصال غم و دور ماندگان
بشنو که حال تشنه به سیراب گفتنی است

نتوان به گفتگو به حقیقت رسید، لیک
افسانه ای ز گوهز نایاب گفتنی است

دیدم به خواب کان لب لعلم به کام بود
گر واقع است و گر غلط این خواب گفتنی است

ابله کسی که عیب خود از دوست نشود
با دوستان حکایت ازین باب گفتنی است

در آتشم درون و برون جوش می زند
این حرف در میان تب و تاب گفتنی است

عرفی مگو به تیره شب هجر حرف می
حرفی است این که در شب مهتاب گفتنی است
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۰۸
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۱۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.