۳۰۳ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۱۱۱

ای دل پیاله گیر که وقت صبوح تست
کز فیض جمله فتح، محل فتوح تست

آیینه ای که صورت و معنی نمایدت
دست است، گر جمله سوخته، در جیب روح تست

اسباب عفو را، چه به ما، جلوه می دهی
ما توبه دشمنیم و ستم را صبوح تست

اهل مسیح را به فلک بر، مسیح وار
این گریه من است، نه توفان نوح تست

یاران ز شیر دختر رز در صبوحی اند
عرفی تو جام زهر کش، کین صبوح تست
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۱۰
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۱۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.