هوش مصنوعی:
شاعر در این متن از احساسات عمیق خود مانند غم، تنهایی و ناامیدی سخن می‌گوید. او به ناله‌های خود و تأثیر آن بر دلش اشاره می‌کند و از این که هیچ‌گاه نه او از کسی شاد شده و نه کسی از او. همچنین، او به طبیعت و بلبل اشاره می‌کند که با وجود زیبایی‌هایش، باز هم غمگین است. در نهایت، شاعر از سرنوشت و تقدیر خود گلایه می‌کند.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق عاطفی و فلسفی است که درک آن‌ها ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال دشوار باشد. همچنین، موضوعاتی مانند غم و تنهایی نیاز به بلوغ فکری دارد تا به درستی درک شود.
غزل شمارهٔ ۱۷
در خاطر آن شوخ مگر ناله اثر داشت
کامشب دلم از ناله ی خود شوق دگر داشت
خوش بود سراییدن بلبل به چمن لیک
خود بر سر دیوار غم آهنگ دگر داشت
هرگز نه من از کس، نه کس از من نشدی شاد
در خلقت من چرخ، رضی تا چه نظر داشت
کامشب دلم از ناله ی خود شوق دگر داشت
خوش بود سراییدن بلبل به چمن لیک
خود بر سر دیوار غم آهنگ دگر داشت
هرگز نه من از کس، نه کس از من نشدی شاد
در خلقت من چرخ، رضی تا چه نظر داشت
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۳
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۶
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
