روی تو که رنگ از رخ گلهای چمن برد
هوش از سر و طاقت ز دل و تاب و توان برد

جز فتنه و آشوب ندانست دگر هیچ
چشمت که ز مردم سخن آورد، ز من بُرد

ار سوخت ز خود بلبل و افروخت ز خود گل
بوی تو مگر باد صبا سوی چمن بُرد

دست من و دامان تو قاصد که ز هجران
دور از تو رضی سر به گریبان کفن برد

«رضی‌الدین آرتیمانی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir