هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و عرفانی بیانگر عشق و ارادت شاعر به معشوق است. شاعر از توانایی معشوق در برآوردن حاجات و جایگزینی محراب و کعبه با خاک در او سخن می‌گوید. همچنین، به بیان قدرت عشق و کرامات ناشی از آن می‌پردازد و در نهایت، به ناتوانی خود در توصیف این عشق اعتراف می‌کند.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه در این شعر ممکن است برای مخاطبان زیر 16 سال قابل درک نباشد. همچنین، برخی از اصطلاحات و اشارات عرفانی نیاز به دانش ادبی و تجربه‌ی زندگی بیشتری دارد.

غزل شمارهٔ ۲۷

جائی که به طاعات مباهات توان کرد
محراب صنم قبلهٔ حاجات توان کرد

من روی به کعبه نهم از خاک در تو
از کعبه اگر رو به خرابات توان کرد

چون روح قدس در طلب زندهٔ شوقم
در عشق تو اظهار کرامات توان کرد

نه جرأت پروانه و نه تاب سمندر
دعوی محبت به چه آیات توان کرد

آنجا که منم ز اهرمن اعجاز توان دید
و آنجا که توئی بندگی لات توان کرد
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۶
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.