چه گرمی است که در سر شراب می سوزد
چه آتش است که در دیده خواب می سوزد

کسی که برق محبت در او زند آتش
ز تاب سایهٔ او آفتاب می سوزد

کنون که آتش می جمع شد به آتش حسن
مپوش چهره که ناگه نقاب می سوزد

مرا چه جرم که آتش فتد به زهد و صلاح
که این متاع ز برق شباب می سوزد

یکی است آتش و آب حیات در وقتی
که گرمی جگر تشنهٔ آب می سوزد

ز روی گرم وفا می جهد برقی
که در عنان صبوری شتاب می سوزد

خدای را بنشانید آتش عرفی
که توبه کرد و ز ذوق شراب می سوزد

«عرفی شیرازی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir