هوش مصنوعی: این شعر عرفانی از بیدل دهلوی، به موضوعاتی مانند عشق، تسلیم در برابر عشق الهی، ناپایداری دنیا، و جستجوی حقیقت می‌پردازد. شاعر با استفاده از تصاویر زیبا و استعاره‌های عمیق، مخاطب را به تفکر در مورد ماهیت وجود و رابطه‌ی انسان با خدا دعوت می‌کند.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی موجود در شعر ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده و زبان ادبی بالا نیاز به سطحی از بلوغ فکری و تجربه‌ی خوانشی دارد که معمولاً در نوجوانان و بزرگسالان یافت می‌شود.

غزل شمارهٔ ۱۶۳۷

ای هوس آوارگان چند تک و پو کنید
سعی نفس آب شد سوی عرق رو کنید

آینه‌دار حضور غیب پرستد چرا
حاصل تحقیق چیست‌ گر من و ما او کنید

مخمل و دیبا همه باب مساس هواست
نقش نی بو‌ریا زینت پهلو کنید

صنعت پرگار عشق حیف بود ناتمام
سر به هوا می‌دود توأم زانو کنید

جهد کماندار وهم صید تسلی نکرد
رم همه وقتش رم است دشت و درآهوکنید

پیش غرور فلک عجز بشر روشن است
مرد کمان نیستید نوحه به بازو کنید

گردن تسلیم عشق خط امان است و بس
بر دم تیغ قضا تکیه به این مو کنید

عالم یکتایی‌اش مغرض تمثال نیست
ششجهت آیینه است آینه یکسوکنید

از چمنی می‌رسیم باخته رنگ نگاه
گز سر سیر گلی‌ست حیرت ما بو کنید

ماه ز وضع هلال یافت عروج ‌کمال
بوی جبین برده‌اید پیشهٔ ابرو کنید

ذره موهوم را شرم نسنجد به هیچ
بیدل ما را همین سنگ ترازو کنید
وزن: مفتعلن فاعلن مفتعلن فاعلن (منسرح مطوی مکشوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۶۳۶
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۶۳۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.