هوش مصنوعی: این شعر از بیدل دهلوی، با استفاده از استعاره‌های پیچیده و تصاویر شعری غنی، به موضوعاتی مانند عشق، رنج، امید، و جستجوی حقیقت می‌پردازد. شاعر از عناصری مانند چراغ، باده، و بلبل برای بیان احساسات عمیق و مفاهیم عرفانی استفاده می‌کند.
رده سنی: 18+ این شعر دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده و زبان ادبی سنگین، آن را برای مخاطبان جوان‌تر دشوار می‌سازد.

غزل شمارهٔ ۱۷۲۴

فتیله‌ای به دل بیخبر ز داغ افروز
علاج خانهٔ تاربک‌ کن چراغ افروز

ز باده برق عتاب آب دادنت ستم است
که‌ گفت چهره برافروز و بی‌دماغ افروز؟

پری‌رخان به هزار انجمن قدح زده‌اند
تو این چراغ طرب یک دو گل به باغ افروز

دلیل منزل تحقیق ترک واسطه است
به سوز جاده و شمع ره سراغ افروز

امید شعلهٔ آواز بلبلان تا چند
به دود یاس دمی آشیان زاغ افروز

به غیر آبلهٔ پا دلیل راحت نیست
به این چراغ تو هم‌گوشهٔ فراغ افروز

اگر فتیلهٔ موج می‌ات به تاب رسد
هزار انجمن از برق یک ایاغ افروز

دمی ‌که صفحه به ذوق فنا زدی آتش
ره طلب به‌ گهرهای شبچراغ افروز

فروغ بزم وفا مغتنم شمر بیدل
چراغ اگر نفروزد کسی تو داغ افروز
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۷۲۳
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۷۲۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.