۳۷۲ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۱۸۶۱

سوختن یک نغمه است از ساز شمع
پرده نتواند نهفتن راز شمع

خود گدازی آبروی دیگر است
می‌رسد بر انجمنها ناز شمع

ناله‌ها در دود دل گم کرده‌ایم
سرمه پیچیده‌سث بر آواز شمع

عاشقان را مونسی جز درد نیست
سوختن باشد همین دمساز شمع

تا کی ای پروانه بال افشانی‌ات
پرفشانیهاست با گلباز شمع

ختم تدبیر زبان لب بستن است
تا خموشی می‌رسد پرواز شمع

رونق عشاق عرض نیستی است
سر بریدن می‌شود پرواز شمع

کیست دریابد زبان بیخودان
نیست جز پرواز رنگ آواز شمع

سعی خود را خود تلافی ‌کرده‌ایم
هم سر خویش است پا انداز شمع

مدعای جستجو روشن نشد
پر بلند افتاده است انداز شمع

فکر انجام دگر داریم ما
دیده باشی صورت آغاز شمع

خامشی هم ترجمان حال ماست
بی‌سخن پیداست بیدل راز شمع
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۸۶۰
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۸۶۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.