۳۴۴ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۱۷۷۹

اَتَیْناکُمْ، اَتَیْناکُمْ، فَحَیُّونا نُحَیّیکُمْ
وَ لَوْ لاکُمْ وَ لُقْیاکُمْ، لَما کُنّا بِودایکُمْ

دَخَلْنا دارَکُمْ سَکْری، فَشُکْرا رَبَّنا شُکْرا
ذَکَرْتُمْ عَهْدَنا ذِکْرا و نادانا مُنادیکُمْ

خَرَجْنا مِنْ قُرَی الْوادی، دَخَلْنَا الْقَصْرَ یا حادی
تَوافَیْتُمْ بِمیعادی، وَ باحَ الرّاحَ ساقیکُمْ

فَاَخْفِ الْقَصْرَ لا تُبْدی، وَ مَنْ یَسْئَلْکَ لا تَهْدی
فَاَنْتَ الْغَوْثُ وَ الْمُجْدی، اِذا ناجی مُناجیکُمْ

وَ تَسْقینا وَ تَشْفینا، وَ مِثْلَ السِّرِّ تُخْفینا
وَ هذا کُلُّهُ فَضْلُ فَاِنّا لا نُکافیکُمْ
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۷۷۸
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۷۸۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.