هوش مصنوعی:
این شعر عرفانی از بیدل دهلوی به موضوعاتی مانند وحدت وجود، رهایی از خودپرستی، اهمیت نگاه باطنی به جای ظاهربینی، و ضرورت پاکسازی درون از تعلقات دنیوی می‌پردازد. شاعر با استفاده از استعاره‌هایی مانند «آینه» و «حسن» به نقد خودنمایی و تأکید بر سادگی و بی‌رنگی معنوی اشاره می‌کند.
رده سنی:
16+
مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی موجود در شعر نیازمند درک بالای ادبی و تجربه‌ی زندگی است که معمولاً از نوجوانی به بعد قابل درک می‌شود. همچنین استفاده از استعاره‌های پیچیده برای مخاطبان کم‌سن مناسب نیست.
غزل شمارهٔ ۲۴۲۱
آینهٔ وصل چیست، حیرتی آراستن
وز اثر ما و من یک دو نفس کاستن
مفت تماشاست حسن لیک به شکر نگاه
از سر خود بایدت چون مژه برخاستن
جلوهٔ رنگ دویی خون حیا می‌خورد
سخت ادب دشمنی‌ست آینه آراستن
به که به پیش کریم نازکنی وقت جرم
ورنه ز کم همتی‌ست عذر گنه خواستن
عیش و غم روزگار طعمهٔ یکدیگرند
حاصل روز و شب است در بر هم کاستن
نیست‌کف خاک ما قابل عرض غبار
پیشتر از ما نشست جرأت برخاستن
بیدل اگر محرمی جلوهٔ بیرنگ باش
دام تماشا مکن کلفت پیراستن
وز اثر ما و من یک دو نفس کاستن
مفت تماشاست حسن لیک به شکر نگاه
از سر خود بایدت چون مژه برخاستن
جلوهٔ رنگ دویی خون حیا می‌خورد
سخت ادب دشمنی‌ست آینه آراستن
به که به پیش کریم نازکنی وقت جرم
ورنه ز کم همتی‌ست عذر گنه خواستن
عیش و غم روزگار طعمهٔ یکدیگرند
حاصل روز و شب است در بر هم کاستن
نیست‌کف خاک ما قابل عرض غبار
پیشتر از ما نشست جرأت برخاستن
بیدل اگر محرمی جلوهٔ بیرنگ باش
دام تماشا مکن کلفت پیراستن
وزن: مفتعلن فاعلن مفتعلن فاعلن (منسرح مطوی مکشوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۴۲۰
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۴۲۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
