هوش مصنوعی: این شعر عرفانی و عاشقانه به موضوع نگاه و تأثیر آن بر جهان‌بینی و درک انسان می‌پردازد. شاعر با استفاده از تصاویر زیبا و استعاره‌های عمیق، به رابطه‌ی نگاه با عشق، حیرت، معرفت و حسرت اشاره می‌کند. مفاهیمی مانند ضبط نفس، شکار معنی، حرص و طلب در قالب نگاه بیان شده‌اند. در نهایت، شعر به عشق الهی و جلوه‌های آن ختم می‌شود.
رده سنی: 16+ متن از مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی برخوردار است که درک آن برای مخاطبان زیر 16 سال ممکن است دشوار باشد. همچنین، برخی از استعاره‌ها و مفاهیم مانند 'حرص معنی' یا 'حسرت حسن' نیاز به تجربه‌ی زندگی و شناخت بیشتری دارند.

غزل شمارهٔ ۲۶۰۴

بسکه ما را بر آن لقاست نگاه
عالمی را به چشم ماست نگاه

حیرت امروز بی بلایی نیست
از مژه دست بر قفاست نگاه

مایهٔ بینش است ضبط نفس
گر به شبنم تند هواست نگاه

بی‌صفا زنگ برنمی‌خیزد
مژهٔ‌ بسته را عصاست نگاه

حرص معنی شکار عبرت نیست
دیدهٔ دام را کجاست نگاه

فکر رحلت خجالتی دارد
دم رفت‌ن به پیش پاست نگاه

غنچه شو چشم ازین و آن بربند
که درین باغ خونبهاست نگاه

بال شوق رسا تری نکشد
همچو شبنم سرشک ماست نگاه

بزم ما بسکه محو جلوهٔ اوست
شیشه‌ گر بشکنی صداست نگاه

حسرت حسن نو خطی داریم
طالب جنس توتیاست نگاه

مژده دستی بلند خواهد کرد
چشم وا می‌کنم دعاست نگاه

بیدل افسانهٔ دگر متراش
با همین رنگ آشناست نگاه
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۲
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۶۰۳
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۶۰۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.