هوش مصنوعی: این شعر از بیدل دهلوی، با زبانی نمادین و فلسفی، به مفاهیمی مانند تواضع، خودشناسی، گذرایی زندگی، و اهمیت تسلیم در برابر حق می‌پردازد. شاعر با استفاده از تصاویر زیبا و استعاره‌های عمیق، مخاطب را به تفکر در مورد ماهیت وجود و رابطه‌اش با جهان فرا می‌خواند.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی موجود در شعر، نیاز به درک و تجربه‌ی بالاتری از زندگی دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده و زبان نمادین، برای مخاطبان جوان‌تر ممکن است دشوار باشد.

غزل شمارهٔ ۲۷۲۵

گریک مژه چون چشم فراهم شده باشی
شیرازهٔ اجزای دو عالم شده باشی

تمهید خزان آینهٔ اصل بهار است
بیرنگی اگر رنگ‌گلی‌کم شده باشی

هشدارکه اجزای هوایی‌ست بنایت
گو یک دو نفس صورت شبنم شده باشی

عاجز نفسان قافلهٔ سرمه متاعند
کو ناله‌ گرفتم‌ که جرس هم شده باشی

بی‌جبههٔ تسلیم تواضع دم تیغ است
حیف است نگین ناشده خاتم شده باشی

قطع نظر از جوهر ذاتی چه خیالست
هر چند چو شمشیر تنکدم شده باشی

پرواز نفس را ز هوا نیست رهایی
در دام خودی ‌گر همه تن رم شده باشی

ناصح سخن ساخته‌ات پر نمکین است
رحم است به زخمی‌ که تو مرهم شده باشی

تا بار خری چند نبندند به دوشت
آدم نشو‌ی ‌گر همه آدم شده باشی

فرداست‌که خاک‌ست سرو برگ غرورت
هر چند که امروز فلک هم شده باشی

عمری‌ست که آب رخ ما صرف طلب‌هاست
ای جبههٔ همت چقدر نم شده باشی

خلوتگه تحقیق زتمثال مبراست
آیینه در اینجا تو چه محرم شده باشی

بید‌ل مگذر چون مه نو از خط تسلیم
بر چرخی اگر یک سر مو خم شده باشی
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۳
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۷۲۴
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۷۲۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.