هوش مصنوعی:
شاعر در این شعر از رهایی از قید و بندهای دنیوی و رسیدن به حالت جنون و بی‌خودی سخن می‌گوید. او از چنگ و جام به عنوان نمادهایی از ننگ و نام یاد می‌کند و ابراز می‌کند که از فرزانگی دلگیر شده و به دنبال دیوانگی و آشوب است. شاعر آرزوی رهایی مانند پرنده‌ای از قفس را دارد و می‌خواهد از همه تعلقات دنیوی بگذرد. در پایان، از قاآنی می‌خواهد که با همت خود، همه چیز را در هم بشکند.
رده سنی:
16+
مفاهیم عمیق عرفانی و استفاده از نمادهای پیچیده مانند جنون و رهایی، درک این شعر را برای مخاطبان زیر 16 سال دشوار می‌سازد. همچنین، برخی مضامین مانند بی‌خودی و در هم شکستن قید و بندها ممکن است برای سنین پایین نامناسب باشد.
غزل شمارهٔ ۱
صدشکر گو‌یم هر زمان هم چنگ را هم جام را
کاین هر دو بردند از میان هم ننگ را هم نام را
دلتنگم از فرزانگی دارم سر دیوانگی
کز خود دهم بیگانگی هم خاص را هم عام را
خواهم جنونی صف شکن آشوب جان مرد و زن
آرد به شورش تن به تن هم پخته را هم خام را
چون مرغ پرد از قفس دیگر نیندیشد ز کس
بیند مدام از پیش و پس هم دانه را هم دام را
قاآنی ار همت کنی دل از دو عالم برکنی
یک باره درهم بشکنی هم شیشه را هم جام را
کاین هر دو بردند از میان هم ننگ را هم نام را
دلتنگم از فرزانگی دارم سر دیوانگی
کز خود دهم بیگانگی هم خاص را هم عام را
خواهم جنونی صف شکن آشوب جان مرد و زن
آرد به شورش تن به تن هم پخته را هم خام را
چون مرغ پرد از قفس دیگر نیندیشد ز کس
بیند مدام از پیش و پس هم دانه را هم دام را
قاآنی ار همت کنی دل از دو عالم برکنی
یک باره درهم بشکنی هم شیشه را هم جام را
وزن: مستفعلن مستفعلن مستفعلن مستفعلن (رجز مثمن سالم)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
