هوش مصنوعی:
این متن عرفانی بر اهمیت جستجوی هویت حقیقی و گذر از خودی و تعلقات دنیوی تأکید دارد. شاعر از مخاطب می‌خواهد به جای توجه به ظواهر و اشیا، به هویت الهی روی آورد و با ترک منیت، به وحدت با خدا برسد. همچنین، از سرگردانی در پی مقاصد دنیوی پرهیز داده و آرامش درونی را توصیه می‌کند.
رده سنی:
16+
مفاهیم عمیق عرفانی و نیاز به درک فلسفی از هویت و خداوند، این متن را برای مخاطبان نوجوان و بزرگسال مناسب می‌سازد. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد.
غزل شمارهٔ ۲۳
به هویت چو اوست با اسما
آن هویت طلب کن از اشیا
از هویت خبر اگر داری
به هویت خدا بُود با ما
گر چه آب روان بود در جو
بخور آبی ولیکن از دریا
دامن خود بگیر و خوش بنشین
تا به کی می روی تو جا ز جا
با تو مقصود تو است هم خانه
در به در می روی کجا و چرا
از خودی بگذر و خدا را جو
چند باشی مقید من و ما
همچو سید از این و آن بگذر
تا بیابی مراد هر دو سرا
آن هویت طلب کن از اشیا
از هویت خبر اگر داری
به هویت خدا بُود با ما
گر چه آب روان بود در جو
بخور آبی ولیکن از دریا
دامن خود بگیر و خوش بنشین
تا به کی می روی تو جا ز جا
با تو مقصود تو است هم خانه
در به در می روی کجا و چرا
از خودی بگذر و خدا را جو
چند باشی مقید من و ما
همچو سید از این و آن بگذر
تا بیابی مراد هر دو سرا
وزن: مفعول مفاعلن مفاعیلن (هزج مسدس اخرب مقبوض)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۲
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
