۳۱۶ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۲۳

به هویت چو اوست با اسما
آن هویت طلب کن از اشیا

از هویت خبر اگر داری
به هویت خدا بُود با ما

گر چه آب روان بود در جو
بخور آبی ولیکن از دریا

دامن خود بگیر و خوش بنشین
تا به کی می‌ روی تو جا ز جا

با تو مقصود تو است هم خانه
در به در می روی کجا و چرا

از خودی بگذر و خدا را جو
چند باشی مقید من و ما

همچو سید از این و آن بگذر
تا بیابی مراد هر دو سرا
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۲
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.