هوش مصنوعی: این متن عرفانی به وحدت وجود و یگانگی همه چیز در عالم اشاره دارد. شاعر بیان می‌کند که موج، حباب، آب و دریا همه یکی هستند و حقیقت این وحدت را تنها دریا (نماد حقیقت) می‌داند. او تأکید می‌کند که همه چیز از یک حقیقت سرچشمه گرفته و حجاب‌های ما نیز از خودمان است. برای رسیدن به حقیقت، باید از تعلقات دنیوی و نفسانی رها شد.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی موجود در این متن برای درک و تجزیه و تحلیل، به بلوغ فکری و آشنایی با مبانی عرفان اسلامی نیاز دارد. نوجوانان زیر 16 سال ممکن است در فهم این مفاهیم با مشکل مواجه شوند.

غزل شمارهٔ ۷۷

موج است و حباب و آب و دریا
هر چار یکی بود بر ما

هم آب و حباب و آب دریا
دریا داند حقیقت ما

بنگر به یقین که جز یکی نیست
هم قطره و جود سیل و دریا

می دانکه حجاب ما هم از ماست
ما را نبُود حجاب جز ما

بیگانه شوی ز هر دو عالم
گر زانکه تو را بود سر ما

تا رسته نگردی از من و ما
سید نشوی تو واصل ما
وزن: مفعول مفاعلن فعولن (هزج مسدس اخرب مقبوض محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۷۶
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۷۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.