هوش مصنوعی:
این متن عرفانی از نور و صفای صوفی سخن می‌گوید و اشاره به حضور پراکنده‌ی این نور در جهان دارد. همچنین، با استفاده از استعاره‌هایی مانند دایره و نقطه، به وحدت وجود و پیوستگی آغاز و پایان اشاره می‌کند. در پایان، با ذکر سید مست و دعوت به نوشیدن باده، به مفاهیم عرفانی مانند مستی معنوی و رندی پرداخته می‌شود.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و استعاره‌های پیچیده است که درک آن‌ها به بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات عرفانی نیاز دارد. همچنین، اشاره به مفاهیمی مانند مستی و باده‌نوشی ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر نامناسب باشد.
غزل شمارهٔ ۷۹
صوفی صافی است در عین صفا
می نماید نور او او را به ما
ذره ای از آفتاب نور او
نیست خالی در همه ارض و سما
نقطه نقطه دایره پیموده است
جمع کرده ابتدا و انتها
سید مست است و جام می به دست
گر تو رندی باده می نوشی بیا
می نماید نور او او را به ما
ذره ای از آفتاب نور او
نیست خالی در همه ارض و سما
نقطه نقطه دایره پیموده است
جمع کرده ابتدا و انتها
سید مست است و جام می به دست
گر تو رندی باده می نوشی بیا
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۴
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۷۸
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۸۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
