هوش مصنوعی: متن بالا بیان‌کننده‌ی رحمت و بخشش بی‌پایان خداوند است که به بندگان خود عطا می‌کند. در این اشعار، از لطف و کرم الهی، بخشندگی پادشاهان، رحمت بی‌کران خداوند، و اهمیت بندگی و عشق به خدا سخن گفته شده است. همچنین، تأکید شده که بینوایان و نیازمندان از نعمت‌های الهی بهره‌مند می‌شوند.
رده سنی: 12+ محتوا دارای مضامین عرفانی و مذهبی است که برای نوجوانان و بزرگسالان قابل درک و الهام‌بخش است. همچنین، زبان شعرگونه و عمیق آن ممکن است برای کودکان کم‌سن‌وسال نامفهوم باشد.

غزل شمارهٔ ۵۳۷

هرچه بخشد خدا به ما بخشد
پادشاهی به هر گدا بخشد

بحر رحمت به ما روان سازد
آبروئی به عین ما بخشد

دُردی درد عشق او مینوش
تا به لطفش تو را دوا بخشد

می به بیگانه کی دهد ساقی
ساغر می به آشنا بخشد

در خرابات اگر فنا گردی
از حیاتش تو را بقا بخشد

بندگی کن که حضرت سلطان
هرچه خواهی از او تو را بخشد

بینوایان نوا از او یابند
نعمت الله به بینوا بخشد
وزن: مفعول مفاعلن مفاعیلن (هزج مسدس اخرب مقبوض)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۵۳۶
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۵۳۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.